De Kantonrechter in Amsterdam oordeelde kort voor kerst in kort geding dat het wegnemen van 50 Eurocent door een medewerkster van espressobar Buon Giorno genoeg was om haar op staande voet te ontslaan.

De feiten

De medewerkster in kwestie had een munt van 50 Eurocent, die een klant op de bar had neergelegd voor gebruik van het toilet, in haar zak gestoken. Tegenover een collega had zij aanvankelijk ontkend dit geld te hebben ontvangen: “Ik heb niks gezien of gehad”, zou ze volgens de betreffende collega hebben verklaard. Iets later verklaarde de medewerkster tegenover de betreffende collega dat ze het muntje alsnog op de bar had aangetroffen en deed het alsnog in de kassa.

Oordeel Kantonrechter Amsterdam

De Kantonrechter in Amsterdam maakt korte metten met het verweer van werkneemster, dat er – kort gezegd – op neer kwam dat zij het geld van de klant had ontvangen en in haar broekzak had gestoken omdat er geen kassa binnen handbereik was en zij druk bezig was met werkzaamheden aan de barinstallatie. Dat zij het oogmerk had om zich het muntstuk toe te eigenen, zou niet zijn gebleken. Zelfs al zou haar handelen kunnen worden beschouwd als verduistering of diefstal, dan nog zou ontslag op staande voet een onevenredig zware sanctie zijn, aldus de (advocaat van) de medewerkster.

Uit de beelden van de op de werkplek aanwezige camera blijkt dat de medewerkster op een gegeven moment iets van de bar pakt en dat zij even later zij iets in haar broek stopt. Hieruit volgt in ieder geval niet dat de medewerkster iets van de klant in ontvangst heeft genomen zoals zij bij dagvaarding heeft gesteld. Evenmin is te zien dat de medewerkster iets in de kassa doet voordat zij door haar collega wordt aangesproken. Te zien is dat de medewerkster enkele werkzaamheden verricht bij het melkapparaat en een kop op de bar zet en dat daarna de collega iets tegen haar zegt en zij iets terugzegt. Daarna lijkt de medewerkster iets uit haar broekzak te willen halen en doet zij dat niet als de collega iets dichter bij komt. Daarna draait zij zich een halve slag van haar collega af en pakt zij een aantal muntjes uit haar broekzak. Zij loopt dan naar de collega, laat iets in haar hand zien en loopt door in de richting van waar de kassa en de fooienpot zich bevinden en stopt daar iets in de fooienpot.

Uit het feit dat de medewerkster geld in haar broekzak stopt valt volgens de Kantonrechter niet automatisch af te leiden dat zij dit buiten het bereik van Buon Giorno heeft willen houden. Het is echter niet te begrijpen waarom de medewerkster het geld op dat moment niet gewoon laat liggen op de bar of het meteen in de kassa of fooienpot doet. Er is voldoende ruimte en het lijkt niet druk. Deze beelden bieden voorts steun voor de verklaring van de collega dat de medewerkster ontkende de 50 cent te hebben zien liggen en zij daar pas even later mee op de proppen kwam nadat zij het buiten het zicht van de collega uit haar zak had gehaald. Het gedrag van de medewerkster komt stiekem over en wekt de indruk dat zij uitsluitend doordat zij door de collega werd aangesproken het geld in de fooienpot heeft gedaan. Van een “vrijwillige terugtred” kan dan ook moeilijk worden gesproken. Slotsom is dat voldoende aannemelijk is Buon Giorno in een eventueel te voeren bodemprocedure de door haar gestelde toedracht kan aantonen door het horen van getuigen en aan de hand van camerabeelden.

De vraag die vervolgens voorligt is of in de bodemprocedure zal worden geoordeeld dat het incident van de vijftig cent het aannemen van een dringende reden rechtvaardigt. In de jurisprudentie is ten aanzien van dit soort “bagateldelicten” zowel een strenge als een minder strenge benadering te vinden. In het eerste geval is uitgangpunt “diefstal is diefstal” en gaat het erom dat een werknemer er blijk van heeft gegeven niet helemaal te vertrouwen te zijn. Dat heeft extra gewicht als een werknemer voortdurend geld voor de werkgever ontvangt, zoals ook hier het geval is. Ook bij deze uitspraken ging het om goederen van zeer geringe waarde, zoals spaarzegels, een pakje shag, een potje lippencreme, een blikje redbull e.d. In het arrest van de Hoge Raad van 20 april 2012 (JAR 2012/135, meenemen goederen uitverkoop Bijenkorf) is de strenge benadering geaccordeerd. Daar staat tegenover de minder strenge benadering, onder meer in het arrest van de Hoge Raad van 21 januari 2000 (JAR 2000/45, meenemen 2 flessen motorolie) waarin werd geoordeeld dat de persoonlijke gevolgen van het ontslag op staande voet in geen verhouding stonden tot het vergrijp. In het bestek van dit kort geding wordt geoordeeld dat de kans groter is dat de bodemrechter voor de strenge benadering zal kiezen dan voor de minder strenge, onder meer gelet op de relatief korte duur van het dienstverband en de jonge leeftijd van de medewerkster.

Ondanks de kerstgedachte levert verduistering van vijftig cent hier dus wel degelijk een drijgende reden op voor ontslag op staande voet.

Ariëns Advocaten wenst u fijne feestdagen en een gezond en voorspoedig 2015!